Σ’ ένα βράχο φαγωμένο

από κύμα αγριωπό

ένα σούρουπο είχα κάτσει

λίγο να συλλογιστώ.

Κάθε βήμα στη ζωή μου

είναι πόνος και συμφορά, 

θέλω ο δόλιος να πετάξω

μα δεν έχω τα φτερά.

Έτσι μ’ έχει καταντήσει

μιας γυναίκας η οργή

στρώμα να ’χω τα χορτάρια

και προσκέφαλο τη γη.