Προχτές ανταμωθήκαμε με μια φιληναδούλα

και σε μια βάρκα μπήκαμε, τα δυο μαζί, να πάμε για τη Βούλα

Και μας φώναζε το κύμα, το φιλί δεν είναι κρίμα.

Μα μόλις ξεκινήσαμε, φρεσκάρισε ο μπάτης, 

και η μαργιόλα η θάλασσα, αχ τι καημός, άρχισε τα δικά της

Αχ, βρε θάλασσα μαργιόλα, εσύ μας τα κάνεις όλα.

Με φουσκωμένο το πανί οι δυο μας στο τιμόνι, 

ε ρε, μανούλα μου γλυκιά, τι να σου πω, δεν το ξεχνώ ακόμη, 

Και μας φώναζε το κύμα, το φιλί δεν είναι κρίμα.