Αχ, κακούργα πόσο με πληγώνεις, 

με τα σκέρτσα σου πώς με σκλαβώνεις, 

μ’ έκανες και σαν τρελός γυρίζω, 

την καρδιά μου πια δεν την ορίζω.

Αχ, κακούργα πάψε αυτή τη ζήλεια, 

φίλα με με τα γλυκά σου χείλια.

Αχ, να ξέρεις πως με μαραζώνεις, 

ζηλιάρα γιατί θες να με πληγώνεις.

Σαν σε πρωτογνώρισα κυρά μου, 

μου 'καψες βαθειά τα σωθικά μου, 

ζηλιάρα π’ όλο θες να με θυμώνεις, 

γιατί με το παραμικρό κακιώνεις.

Αχ, να ξέρεις πως με μαραζώνεις, 

ζηλιάρα γιατί θες να με πληγώνεις.