H Έλλη είναι ένα γνωστό τραγούδι με προέλευση την ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης περί το 1910. Γνώρισε αρκετές ηχογραφήσεις ήδη από πριν το 1920 με ποικιλία στίχων.
Τα πρόσωπα που αναφέρονται στο τραγούδι είναι υπαρκτά αλλά η διήγηση διαστρεβλώνει κατά πολύ την πραγματικότητα. Εδώ, από το αρχείο Κουνάδη, περισσότερα.
Στη Σίφνο το τραγούδι εντάχθηκε στο ρεπερτόριο κατά περίεργο τρόπο. Παίζεται κατά τις μετακινήσεις της παρέας, δηλαδή χρησιμοποιείται ως σκοπός του δρόμου
και δεν χορεύεται.
Το ηχητικό απόσπασμα είναι από παρεϊστικο γλέντι στις αρχές της δεκαετίας του 80
Βιολί: Γιάννης Κόμης-Νόνικος
Λαούτο: Λευτέρης Λουκατάρης
(αρχείο Μ. Αναστασιάδης, επεξεργασία Α. Κ. Καράβης)
Στίχοι
Η Έλλη θέλει σκότωμα θέλει και καρμανιόλα
που άφησε τον άντρα της και τα παιδιά της όλα.
Μια Κυριακή πρωί πρωί κτυπούσαν οι καμπάνες
ο κόσμος πάει στην εκκλησιά κι’ η Έλλη στους αγάδες.
Η Έλλη ετραγούδησε στης Σμύρνης το λιμάνι
κι’ οι Τούρκοι νομίζανε πως κάνουν ραμαζάνι.
Έλλη σαν πας στην εκκλησιά προσκύνα και για μένα
για να σωθούν τα κρίματα πού’ χουμε καμωμένα.
Η Έλλη θέλει σκότωμα με δίκοπο μαχαίρι
που σκότωσε τον άντρα της και πήρε καροτσιέρη.
Τσακίσματα
Έλλη μωρή γιάντα μ΄ αρνήθηκες για πάντα.
Έλλη Έλλη Έλλη κανένας δεν σε θέλει.
Έλλη στο θεό σου με πήρες στο λαιμό σου.
Έλλη παναθεμάσε γιατί δε με λυπάσαι.