Δημιουργία του Παναγιωτη Τούντα. Τη διετία 1928-1929 κυκλοφόρησε σε 6 διαφορετικές εκτελέσεις.
Ιδιαίτερα δημοφιλές στα Σιφνέικα γλεντια παλαιότερα. Είναι από τις περιπτώσεις όπου η Σιφνέικη εκδοχή δείχνει αξιοσημείωτες διαφοροποιήσεις σε σχέση με τις εκτελέσεις
της δισκογραφίας. Εμφανίζονται διαφοροποιήσεις στο μουσικό μέρος, προσθήκες στροφών από άλλα τραγουδια και χρήση διαφορετικών τσακισμάτων.
Π.χ. Ενώ στις εκτελέσεις της δισκογραφίας εμφανίζεται ένα τσάκισμα "Ζωντοχήρα μου εσύ με λώλανες", στη Σιφνέικη εκδοχή χρησιμοποιούνται αρκετά τσακισματα δανεισμενα από άλλα τραγουδια π.χ. "Τα μελιτζανια να μην τα βάλεις πια", "Πάπια του γιαλού μην αγαπάς αλλού"..
Το ηχητικό απόσπασμα είναι από εκπομπή ραδιοφωνικού σταθμού που λειτουργούσε στη Σίφνο τη δεκατία του 1990.
Βιολί: Αντώνης Κόμης-Μουγάδης
Λαούτο: Λευτέρης Λουκατάρης
Αρχείο: Κώστας Κασιώτης
Στίχοι
(στην εκτέλεση με τον Αντώνη Διαμαντίδη-Νταλκά, 1928)
Βρε Πασαλιμανιώτισσα, τσαχπίνα ζωντοχήρα,
πως μ' έμπλεξε στα χέρια σου η άτιμή μου μοίρα,
Μου 'χεις ανάψει μια φωτιά και ντέρτι στο κεφάλι
και μια πληγή που δε μπορεί, να γίνει πιο μεγάλη.
Μέσα στα χασικλίδικα φουμάρω ολοένα,
γιατ’ έχω, ζωντοχήρα μου, καρασεβντά με σένα.
Ζωντοχήρα μου εσύ, με τρέλανες.
Βρε Πασαλιμανιώτισσα, λυπήσου με και μένα,
στη φυλακή με βάλανε εφτά φορές για σένα,
Για δες πως με κατήντησες και είμαι δικασμένος,
μέρα και νύχτα εγώ για σε να ‘μαι μαστουρωμένος.
Βάλε στον αργιλέ φωτιά, ν’ανάψει η νταμίρα
κι έλα να την φουμάρουμε, γλυκιά μου ζωντοχήρα.
Ζωντοχηρίτσα μου εσύ, με λώλανες.