Συρτός, Πολίτικης επιρροής. Λέγονται ιαμβικά ομοιοκατάληκτα δεκαπεντασύλλαβα δίστιχα.

Με τον σκοπό έχουν συνδεθεί δύο τέτοια δίστιχα που λέγονται σχεδόν πάντα κατά την εκτέλεσή του.

Στο σκοπό αυτό λέγονται και ποιητικά-αυτοσχέδια.
Παρακάτω φαίνεται ενδεικτικά πώς αναπτύσσεται τραγουδιστικά το δίστιχο στο Καναράκι.

Βασικό χρακτηριστικό είναι η χρήση του "Καναράκι μου μικρό μου" ως τσάκισμα που δίνει και τον τίτλο στο τραγούδι

Απόδοση:

i. Ήλιε στα βασι-καναράκι μου μικρό μου, καλέ, ήλιε στα, στα βασιλέματα

ii. αμάνι, αμαν αμάν αμάνι καρτέρε-, καρτέρεψε και μένα

iii. γιατi με δυσκο-καναράκι μου να ζήσεις, καλέ γιατί με, με δυσκολέψανε

iv. αμάνι καρτέρεψε και μένα, δυο μάτια δακρυσμένα.

Το τραγούδι αναπτύσσεται κατά ημιστίχια όπως στον Θεραπιανό, Παριανέικο και Σμυρνέικο. Όπως και εκεί πριν το τέταρτο ημιστίχιο επαναλαμβάνεται το δεύτερο του πρώτου στίχου.  Σε άρθρο με τίτλο «Μια Ιδιοτυπία σε Τραγούδια των Κυκλάδων και Δωδεκανήσων» (Επετηρίδα του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας, Ακαδημία Αθηνών, 1981 τόμος ΚΕ, σελ. 104-121) ο Γ. Αμαργιανάκης καταγράφει μια σειρά από σκοπούς όπου τα δίστιχα αποδίδονται κατά ημιστίχια με τέτοιο τρόπο ώστε πριν το τελευταίο ημιστίχιο να επαναλαμβάνεται το δεύτερο ημιστίχιο του πρώτου στίχου. Σε αυτό, κατά τον Αμαργιανάκη, συνίσταται η «ιδιοτυπία» και το δικαιολογεί ότι γίνεται για να τονιστεί η ομοιοκαταληξία. Ο Αμαργιαννάκης έχει συμπεριλάβει τον Θεραπιανό, Παριανέικο και Σμυρνέικο στην κατηγορία αυτή αλλά όχι το Καναράκι.