Συρτός. Ενδεχομένως ο πιο σπουδαίος σκοπός του Σιφνέικου ρεπερτορίου. Με το σκοπό του «Αη Νηγιά» ξεκινά συνήθως κάθε σιφνέικο γλέντι με βιολιά.
Η ονομασία Αη Νηγιάς προέρχεται από το Άγιος Ηλίας (Προφητης Ηλίας) και είναι αποτέλεσμα του Σιφνέικου γλωσσικού ιδιώματος.
Στον σκοπό λέγονται δίστιχα του συνήθους ιαμβικού δεκαπεντασύλλαβου ομοιοκατάληκτου τύπου
και σε μεγάλη πλειοψηφία αναφέρονται στον Αη Νηγιά.
Στη Σίφνο υπάρχουν περίπου τέσσερις εκκλησίες αφιερωμένες στον Προφήτη Ηλία. Αλλά η κοινή πεποίθηση είναι ότι ο σκοπός και τα στιχάκια αναφέρονται στο μοναστήρι που βρίσκεται στον ψηλότερο λόφο του νησιού και φαίνεται από παντού.
Αρκετά από τα δίστιχα (με τις αυτονόητες διαφοροποιήσεις) βρίσκονται στις συλλογές δημοτικών τραγουδιών των ξένων του 19ου αιώνα. Εκτός από τα καθιερωμένα δίστιχα, στο σκοπό αυτό λέγονται και αυτοσχέδια- ποιητικά.
Τα δίστιχα λέγονται αυτόνομα και συνοδεύονται κι από τσακίσματα. Τα τσακίσματα είναι ιαμβικά ή τροχαϊκά οκτασύλλαβα ομοιοκατάληκτα. Παρεμβάλλονται, είτε μεταξύ στροφών είτε μεταξύ στίχων
Στίχοι
Αη Νηγιά που δέχεσαι βροχάς και τρικυμίας
δέξου τους αναστεναγμούς της μαύρης μου καρδίας.
Τ' Αη Νηγιά τ΄ ανήφορο τ΄ ανέβαντζα πετώντας
τώρα μου κόψαν τα φτερά και πάω περπατώντας.
Πετώντας την ανέβαινα τ’ Αη Νηγιά τη ράχη
τώρα μου κόψαν τα φτερά και πάω όπως λάχει.
Τ Αη Νηγιά τ΄ ανήφορο ν΄ ανέβω πως μ ΄ αρέσει
αλλά φοβούμαι τώρα πια μη μείνω μες τη μέση.
Πετώντας πήγαινα κι' εγώ εις τον Προφήτη Ηλία
μα τώρα ανεβαίνω πια με κόπο και με βία.
Άγιε που σε παρακαλούν να βρέξεις να χιονίσεις
χιόνια βροχή δεν σου ζητώ , νιάτα να μου χαρίσεις.
Αν θες Προφήτη Ηλία μου ν΄ ανάβω τα κεριά σου
να μου φυλάς την πέρδικα πού’ ναι στη γειτονιά σου.
Αη Νηγιά που’ σαι ψηλά κατέβα παρακάτω
να γιάνεις το κορμάκι μου που’ ναι πληγές γεμάτο.
Αη Νηγιά που’ σαι ψηλά ρίξε τον Χάρο κάτω
και γιάνε το κορμάκι μου που’ ναι πληγές γεμάτο.
Τσακίσματα
Στ’ Αη Νηγιά της πουπουλιές
κάνουν οι πέρδικες φωλιές.
Δεν νταγιαντώ δυο πράματα
φτώχεια και γεροντάματα.
Μα τ' Αη Νηγιά τα νέφη
αν δεν πιω δεν κάνω κέφι.
Σαν χαλάσει το βουνό σου
θε να σβήσει κι' ο σκοπός σου.
Αη μου Νηγιά προφήτη
φέρε μου τηνε στο σπίτι.
Μυρωδάτη μου ανεμώνα
απ' την άκρη τ' Αρτεμώνα.
Νάμουνα στη γη βελόνι
να πατείς να σ΄ αγκυλώνει.
Νάμουνα στη γη βελόνα
και στο χέρι σου αρραβώνα.
Αναστεναγμοί και πόνοι
που με τρώτε τόσοι χρόνοι.
Αναστεναγμοί ως πότε
το κορμάκι μου θα τρώτε .
Ωσάν τα νέφη σου βοριά
είναι η δική μου η καρδιά .
Αναθεμάντα και τα δυο
τον ερχομό και το φευγιό .
Στ' Αη Νηγιά τ' ανήφορο,
κανέλα και γαρίφαλο.
Ειν ο Αη Νηγιάς που λένε
κι όσοι τον ακούνε κλαίνε .