Στο Γιάννη Αποστόλου Βασάλο.

Στις 2 Απριλίου 2025 αποχαιρετήσαμε στο Γ' κοιμητήριο Αθηνών τον Γιάννη Αποστόλου Βασάλο, τον θείο μου, τον αδερφό της μάνας μου. Ήταν το τελευταίο εν ζωή απο τα εφτά παιδιά της οικογένειας. Ένας ακόμα απο τους παλιούς Σιφνιούς, ένας εργάτης της γης στα νεανικά του χρόνια και μετέπειτα μάγειρας στο εμπορικό ναυτικό.
Παντρεύτηκε την αγαπημένη του Δέσποινα με την οποία έκαναν μία ωραία οικογένεια και έναν γιό τον Απόστολο, απο τον οποίο είδε και εγγόνια.
Μετά απο πολλά χρόνια εργασίας ως ναυτικός, αλλά καί στην στεριά, συνταξιοδοτήθηκε και αφοσιώθηκε στην οικογένειά του καθώς και στο να προσφέρει κάθε δυνατή βοήθεια και παρέα στον γαμπρό του Παναγιώτη καί στον αδερφό του Κώστα που διέμεναν στη γειτονιά του στο Αιγάλεω.
Πάντα με τις ιστορίες απο τα παλιά και με τα αστεία του ήταν μιά ωραία παρέα!

Του άρεσαν πολύ τα Σιφνέϊκα όργανα, τα βιολιά!!

Δέν θα ξεχάσω όταν ήμουν παιδί και γύρισε απο "μπάρκο", πήρε τα βιολιά και μετά απο γλέντι στον καφενέ του Σάρδη γύριζε με τα βιολιά και την παρέα του, ξημερώματα πια, στο χωριό του τα Ξάμπελα τραγουδώντας "στου βοριά το μπαλκονάκι"....

Άα ρε μπάρμπα.... ο Θεός να σε αναπαύσει μαζί με τους γονείς σου και όλα τα αδέρφια σου, που εσύ μόνο είχες μείνει και τώρα έφυγες κλείνοντας τον κύκλο.....

Καλό ταξίδι μπάρμπα|||