Ένα λυρικό ταξίδι μέσα από τους στίχους που υμνούν την αγάπη, την ελπίδα και τις προκλήσεις της καρδιάς
Πλούσιος (στην την Ειρήνη Εξυλζέ):
Έχε ελπίδες στο Θεό
να βγουν τα όνειρά μας,
μην απογοητεύεσαι
μα θα 'ρθει κι η σειρά μας.
Για 'μένα όσα βάσανα
κι αν έχεις υποφέρει
θα τα ξεχάσεις όλα αυτά
όταν σε κάνω ταίρι.
Αφροδίτη Άγα:
Αφού υπάρχει έρωτας
θα βγουν τα όνειρά σας,
γρήγορα θα φιλήσομε
Ρηνιώ τα στέφανά σας.
Πλούσιος:
Εμένα η ιδέα μου
ποτές δεν θα γυρίσει
μονάχα ένας θάνατος
θε να μας εχωρίσει.
Αφού εσύ με εκτιμάς
και εγώ σε λογαριάζω
την πονεμένη μου καρδιά
για σε την θυζιάζω.
Ο δυστυχής και αν γλεντώ
έχει η καρδιά μου λύπη,
γι' αυτό να πάψει καρτερώ
το κάθε καρδιοκτύπη.
Κ. Ποδότας:
Θέλω να ζήσω για να δω
το τέλος το δικό σας,
ενήλικοι δεν είσαστε
και οι δυο στον εαυτό σας.
Πλούσιος:
Όποιος για έρωτα πονεί
κάνει μονάχος κρίση,
πως για τη νέα π' αγαπά
δικαίως να δακρύσει.
Ξενοφών Ι. Κορακής:
Στους έρωτές σου δυσκολιές
αν έχεις μη φοβάσαι,
μονάχος τ' αναπλάκι σου
να στρώνεις να κοιμάσαι.
Πλούσιος:
Αν μ' αγαπάς πραγματικά
να μην με αδικήσεις
και τους εχθρούς να μην ακούς
αν θες να με κερδίσεις.