Ελευθέριος Άγας:

Πρώτη φορά στης μάνας μου

το σπίτι εγώ χορεύω

κι αν έλθει το ατμόπλοιο

θαρρώ για πάντα φεύγω.

Πλούσιο:

Είσαι Σιφνιός και όπου κι αν πας

κι όσο καλά κι αν θα 'σαι,

σου λέω, ψέματα μην λες,

την Σίφνο θα θυμάσαι.

Καρλής:

Γλεντώ, γλεντάτε φίλοι μου,

μας όλους σας έχω άχτι

γιατί έχασα το φίλο μου

το Νίκο του Αράπη.

Πλούσιο:

Αυτός πενθεί που σβήσανε

όλα τα όνειρά μας

αλλά ας πανηγυρίζουμε

μα θα 'λθει κι η σειρά μας.

Διαλυσμάς:

Φίλε μου Άγα εύχομαι

χρόνια πολλά να ζήσεις,

την κόρη σου με το καλό

νύφη να την φιλήσεις.

Καρλής:

Δεν έβαλες συμπέθερε

μυαλό στην κεφαλή σου,

να χαίρεσαι τους γέρους σου

καθώς και την Βιβή σου.

Γιώργος Κατσουλάκης:

Αν ήμουνα ελεύθερος

ωραία Αφροδίτη

θα σ' έκλεβα στ' ορκίζομαι

ανάποδα το σπίτι.

Διαλυσμάς:

Μια κόρη τέτοια λεβεντιά

πως η καρδιά λυπάται

απάνω στο κρεβάτι της

μονάχη να κοιμάται.

Πλαστήρας:

Είσαι κόρη του φίλου μου

και εύχομαι να υπάρχω,

όταν θα γίνει η σκέψη σου

κι εγώ στο γάμο να 'ρχω.

Νίκος Αράπης:

Δεν ξέρω αν παρεξηγηθώ

μα θα το πω το ότι

έπρεπε να ψηφίσομε

όλοι τον πατριώτη.

Πλαστήρας:

Δεν ημπορεί να περπατεί

μα για τον ψήφο τρέχει.

Θα μας μαυρίζει πάντοτε

γιατί μυαλό δεν έχει.

Παναγιώτης Αράπης:

Ήφτεξε και η Σίφνο μας,

μα πιο πολύ οι παπάδες,

όπου ηβάλαν την οριά

οι παλιοκερατάδες.