Ανδρέας Καλογήρου:

Έλα να τραγουδήσομε,

έλα να ακουστούμε,

γλεντάτε νέοι τη ζωή

μαζί σας να χαρούμε.

 

Έλα, λοιπόν, ω γείτονα,

μίλα να νοστιμίσεις

και η Μαργαρίτα Εξυρζέ

και αυτή να τραγούδισει.

 

Ελένη Λουμίδη:

Τώρα νοστίμισε ο χορός,

έλαβε άλλη χάρη

και έλαμψε και έφεξε

σαν το λαμπρό φεγγάρι.

 

Ξενοφών Κορακής:

Παρατηρώ τον μπροστινό

που όλο τον παίρνει η βιάση,

μου 'παν πως θέλεις παντρειά

Αντώνη του Χαλάση.

 

Αντώνης Χαλάσης:

Τα λόγια σου τα άκουσα,

ω φίλε μου, και ωχρούμαι,

έκοψε δρομολόγιο,

πρέπει να αναχωρούμε.

 

Ξενοφών Κορακής:

Τα πάντα καθυστερώ

και ας έχω εγώ το κρίμα

και έπεσε σαν ασμηναριά,

Αντώνη, μες το τρίμμα.

 

Αντώνης Χαλάσης:

Μην μου κτυπάτε και πονώ,

πληγώνεις την καρδιά μου,

αφού το ξέρεις φίλε μου,

δεν είναι γκόμενά μου.

 

Ξενοφών Κορακής:

Σαν κάνω τον προξενητή

κι εσύ να βοηθήσεις

και άρχισε νέα ζωή

και την παλιά ν' αφήσεις.

 

Αντώνης Χαλάσης:

Εσύ είσαι η αφορμή

και βρήκα το μπελά μου,

Ξενό, δεν ξανατραγουδώ,

σέβομαι το μπαμπά μου.

 

Ξενοφών Κορακής:

Το πράτιγο επήραμε

και θε να πάμε φίνα,

Λουμίδη το επίθετο,

το όνομα Κατίνα.

 

Αντώνης Χαλάσης:

Μην μου χτυπάτε και πονώ,

με κάνατε όλο αίμα,

εμένα περιμένατε

ν' ανοίξετε το θέμα.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Βάλσαμο ρίχνω στην πληγή,

Αντώνη μου, να γιάνει,

γυρίζω βλέπω τη μικρή

σαν τραγουδά τα χάνει.

 

Αντώνης Χαλάσης:

Εγώ γροικώ τα λόγια σου

αλλά θα σταματήσω

γιατί για δεύτερη φορά

δεν θα σου απαντήσω.

 

Ξενοφών Κορακής:

Μεγάλη φόρα είχαμε

μα χάλασε το γούρι

και επαραξηγήθηκες,

δεν σ' είπαμε καμπούρη.

 

Αντώνης Χαλάσης:

Άδικα με παντρεύετε

εμέ με την Κατίνα,

γιατί αυτός που αγαπά

βρίσκεται στην Αθήνα.

 

Ελένη Λουμίδη:

Τώρα θε να το πω εγώ

και θα το φανερώσω,

αν είναι Αντώνη τυχερό

εγώ θα σου τη δώσω.

 

Ξενοφών Κορακής:

Εμπρός λοιπόν, Χαλάση μου,

βάλε τα δυνατά σου

γιατί την άδεια πήραμε

από την πεθερά σου.

 

Παράτα το πηδάλιο

και την πορεία πιάσε

γιατί Αντώ την παντρειά

θαρρώ πως την φοβάσαι.

 

Αντώνης Χαλάσης:

Τα λόγια σου τα άκουσα

φίλε μου και αναρωτούμαι,

είναι τα χρόνια παλαβά

γι' αυτό την εφοβούμαι.

 

Ξενοφών Κορακής:

Όλοι μαζί μου τα 'χουνε

και εγώ μαζί σου τα 'χα.

Σε βγάζουνε ανίκανο,

δεν κάνει για τη βλάχα.

 

Αντώνης Χαλάσης:

Τα λόγια σου τα άκουσα

αλλά τα κάνω σπίρα

γιατί το απολυτήριο

απ' το στρατό δεν πήρα.

 

Ξενοφών Κορακής:

Στον κλάδο τ' ασυρματιστού

νομίζω πως ανήκω,

θα στείλω τηλεγράφημα

στον Παλαιό το Νίκο.

 

Αντώνης Χαλάσης:

Πως είμαι πολυβολητής

το ξέρεις πως ανήκω,

μονάχος μου φανέρωσα

πως αγαπά το Νίκο.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Με καριοφίλι πολεμώ

σαν το εικοσιένα,

η μάνα της ομολογεί

πως αγαπά εσένα.

 

Αντώνης Χαλάσης:

Η θάλασσα φουρτούνιασε,

τα κύματα χτυπούνε,

πως στην Αθήνα βρίσκεται,

σας το πα, αγαπούνε.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Αν πας απούντα τα πανιά

πρίμα να ταξιδέψεις,

εμπρός λοιπόν Αντώνη μου

απόψε να την κλέψεις.

 

Αντώνης Χαλάσης:

Πως είμαστε πεταλιανοί

κι όλοι απ' το Πετάλι,

εμείς μπορεί να κλέψουμε

μονάχα καμιά άλλη.

 

Ξενοφών Κορακής:

Με κάνανε τα λόγια σου

στη μέση να τ' αφήσω,

να βάλω και στην παντρειά

μηδέν εις το πηλίκο.

 

Αντώνης Χαλάσης:

Τη νέα δεν ρωτήσατε

όλοι σας την Κατίνα,

σας λέω αυτόν που αγαπά

φοράει κολαρίνα.

 

Ξενοφών Κορακής:

Επήρα την ιδέα της

εις του χορού τη βόλτα,

τον έστειλε στα τσιμπητά.

τον έστειλε στα χόρτα.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Αρέσει μου να τραγουδώ,

Ελένη να μιλήσεις,

την κόρη σου παντρεύουνε,

θάρρος να της χαρίσεις.

 

Ελένη Λουμίδη:

Αυτές τις ώρες ο γονιός

όλα τα θυσιάζει

και απ' την χαρά του την πολλή

και τον Θεό δοξάζει.

 

Αφροδίτη Άγα:

Η γλώσσα μου θα σου το πει

και άκουσε Κατίνα,

πολίτης μου 'παν έρχεται

ο Νίκος σ' ένα μήνα.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Συννεφιασμένε ουρανέ

την μπόρα να σκορπίσεις,

του Αγγελέ, ω Αφροδώ,

πρέπει να τραγουδήσεις.

 

Αφροδίτη Άγα:

Ο Αγγελής, Αντρέα μου,

είναι καπαρωμένος.

Λείπει απόψε το Μαρώ

και είναι λυπημένος.