Ανδρέας Καλογήρου:

Τώρα που σταματήσατε

τραγούδια θα αρχίσω,

πως έχομε Αποκριά

Σιφνέικα να θυμίσω.

 

Η ποικιλία στο χορό

έχει μεγάλη χάρη.

Τραγούδησε να σου γροικώ

παιδί του Καλαμάρη.

 

Σωφέρ:

Τραγούδησε αξάδελφε

που είσαι από τους πρώτους

και ακούω τα τραγούδια σου

που πάντα αφήνουν κρότους.

 

Ελένη Λουμίδη:

Και εγώ ενθουσιάστηκα

και θε να τραγουδήσω,

τον ανιψιό μου το Ξενό

θε να καλησπερίσω.

 

Ξενοφών Κορακής:

Τώρα θε να το πω κι εγώ,

που βρήκα την αιτία,

θέμα καλό ανοίξατε,

να βοηθήσω θεία.

 

Παντρέψετε το Αριστό

που το ποθεί η καρδιά του

και πείτε από το χορό

ποια είναι εδικιά του.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Ας την διαλέξει μοναχός

και θα τον βοηθήσω.

Αρκεί μονάχα μη θαρρεί

πως θε να σταματήσω.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Έχω μπροστά μου το χακί,

όπου με πιάνει τρόμος.

Εις το χορό σας έφτασα

να καμαρώσω μόνο.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Μη δειλιάσεις Αριστό

εμπρός να προχωρήσεις

και έμπα μέσα στο χορό

μια νέα να ζητήσεις.

 

Το θέμα σας ακολουθώ,

καθόλου δεν φοβούμαι

και όλοι θα βοηθήσουμε

τη νύφη να του βρούμε.

 

Ξενοφών Κορακής:

Μου είπε πως θέλει τ' Αφροδώ,

αλλά φοβάται ακόμη,

άμα δεν πάρει σίγουρα

και την δική της γνώμη.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Και τα κατάρτια στο γυαλό

και κάτι παραπάνω,

πες Αφροδίτη μου το ναι

και ό,τι μπορώ θα κάνω.

 

Μαρ. Εξυλζέ:

Η Αφροδίτη τ' άκουσε

και είναι συλλογισμένη,

ως φαίνεται θα βρίσκεται

με άλλο τσιμπημένη.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Το πεπρωμένο φίλοι μου

κανείς δεν το γνωρίζει,

μα πάνω σε στεφάνωση

η σκέψη μας λυγίζει.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Με 'βαλαν και άναψα φωτιά

και πρέπει να τη σβήσω,

παιδιά μου εκουράστηκα,

θα σας καληνυχτίσω.

 

Ξενοφών Κορακής:

Αγάντα φίλε Αριστό

και μη χαλάς το γούρι,

να δούμε αν τ' αγγιστρόσουμε

αυτό το μελανούρι.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Κάμε μαλάγρα δυνατή,

ξέρω, να το φλομώσεις,

την Αφροδίτη τ' Αριστού

απόψε να τη δώσεις.

 

Ξενοφών Κορακής:

Έγινες πυροσβεστική

τη φλόγα για να σβήσεις,

γι' αυτο και εις το θέμα μας

πρέπει να βοηθήσεις.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Εγώ δεν ήλθα στο χορό

για να ζητήσω ταίρι.

Αν αρωτήσετε τη νια

θα πει πως δεν με ξέρει.

 

Ξενοφών Κορακής:

Το έθιμο του τόπου μας

νομίζω πως το ξέρεις

γι' αυτό θα σε παντρέψομε

κι αντίρρηση μη φέρεις.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Το έθιμο επέθανε

Ξενό μου, δεν το ξέρεις;

Δυο - τρεις πια είναι ποιητές

κι εκείνοι είναι γέροι.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Σκληρά αγωνιζόμαστε

το έθιμο να ζήσει,

το Αριστό παντρεύουμε,

θα ανθίσει, θα καρπίσει.

 

Ξενοφών Κορακής:

Θαρώ το κόλπο της δουλειάς

Αντρέα μου το βρήκες,

άμε και πες της μες στο αυτί

να μη γυρεύει προίκες.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Όσο για προίκες φίλε μου

ουδέτερος θα μείνω,

αλλά δεν πήγα στο Στρατό

γι' αυτό δεν το εγκρίνω.

 

Ξενοφών Κορακής:

Δυο ώρες μου την κοπανάς

την ίδια την αιτία,

θα σου εξαγοράσομε

φίλε μου τη θητεία.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Είναι να μην τα κοπανάς,

ξέχασες τα καψόνια,

που χάμω σας κυλούσανε

φίλοι σαν την χελώνα.

 

Ξενοφών Κορακής:

Έλα να σε παντρέψομε,

να πάρεις και να δώσεις

κι εμείς θα προσπαθήσομε

όλα να τα γλιτώσεις.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Σαν Χόντζας θα 'βγω στο τζαμί

παιδιά να διαλαλήσω,

το Αριστό παντρεύομε,

θετεία θα χαρίσω.

 

Σωφέρ:

Αυτά που λέει το Αριστό

ειν' όλα ψέματά του,

την παντρειά την έβαλε

βαθιά μες στην καρδιά του.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Θε να δεχτώ τα λόγια σου

αφού τα επιμένεις,

καπαρωμένες είναι νιες,

καμιά δεν απομένει.

 

Ξενοφών Κορακής:

Όλοι στην πάντα κάνετε

με τα δικά σου σπάρα

και 'μεις θα τα ξεσκίσουμε

απόψε τα καπάρα.

 

Ανδρέας Καλογήρου:

Αγάλια αγάλια γίνεται

η αγουρίδα μέλι,

κουράγιο γιε μου Αριστό

μα θα την κάνεις ταίρι.

 

Ξενοφών Κορακής:

Με την δικιά σου παντρειά

την κεφαλή μου 'φάγαν,

πάρε Αριστό μου τ' Αφροδώ

και πάμε για του Άγα.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Γι' αυτό κι εγώ σας συνιστώ

να αλλάξομε το θέμα,

ευχαριστώ για την τιμή

που δώσατε σε εμένα.

 

Ξενοφών Κορακής:

Να ανέβεις στα ουράνια

σαν σύννεφο να βρέξεις

και εδώ όπως σε μπλέξαμε

δύσκολα θα ξεμπλέξεις.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Σαν τραγουδάτε δέχομαι

την κάθε σας κουβέντα,

μα άμα βρέχει φίλοι μου

θα σκεπαστώ με τέντα.

 

Είπες θα ανέβω αψηλά,

τα σύννεφα να φτάσω,

Θεέ μου θα είναι γραφτό

εγώ να δοκιμάσω.

 

Ξενοφών Κορακής:

Να πάρεις ελικόπτερο

αν θες να δοκιμάσεις,

μα την πορεία Αριστό

πρόσεχε να μην χάσεις.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Δεν ημπορεί ο άνθρωπος

Ξενό μου να πετάξει,

μόνο στο τέρμα της ζωής

αυτό θα απολαύσει.

 

Ελένη Λουμίδη:

Η Αφροδίτη μοναχή

δεν ξέρει τι να κάνει

του ρίχνει άγριες ματιές

για να τονε τρελάνει.

 

Ξενοφών Κορακής:

Πεταλιανή του το 'δωσε

το κόκκαλο να γλείφει

και την δουγειά την παντρειά

και στρίφει και ξεστρίφει.

 

Κ. Κουκής:

Τραγούδα κληρουχία μου,

μη χάνεται η φωνή σου

κι η Αφροδίτη μάθε το 

πως θα γενεί δική σου.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Μπορεί να είναι τυχερό

ν' ανέβω στο χωριό σου

και ευχαριστώ πάρα πολύ

το στόμα το δικό σου.

 

Ξενοφών Κορακής:

Φύγε από τη θέση σου

και κάθισε κοντά μου

γιατί αρχίζεις κι έρχεσαι

στα λόγια τα δικά μου.

 

Σωφέρ:

Μου φαίνεται πως πιάστηκες

στη φάκα σαν πουλάκι

κι η Αφροδίτη του Γιαβρί

σε πότισε φαρμάκι.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Αυτό θε να το μάθετε,

θε να βγουν τα χαμπάρια

πως κατεργάρικια ψαριά

είναι τα καλαμάρια.

 

Ξενοφών Κορακής:

Πιο κατεργάρη Αριστό

τα μάτια μου δεν είδαν,

μα πας σαν την ασπροκολιά

να πάρεις την ακρίδα.

 

Αρ. Καλαμάρης:

Σιγά - σιγά τα βγάλαμε

ω φίλε μου στη φόρα

μα θα περάσεις και αυτό

όπως περνά η μπόρα.

 

Μαργαρίτα Εξυλζέ:

Το Αριστό γλυκάθηκε

και βέρα θε να δώσει

και στο Σταυρί πρωί - πρωί

θε να το διαδώσει.

 

Ξενοφών Κορακής:

Θε να το μαγγανίσομε

και ας κάνει τον καμπόσο,

κι εγώ κουμπάρος θε να μπω

για να τους στεφανώσω.