Τραγούδια στο σπίτι του Γιώργου Εξυλζέ, του Αγίου Ελευθερίου το έτος 1958.
Γ. Φασόλης:
Δύο ώρες τώρα περπατώ
και ψάχνω να σας έβρω
και άμα δεν ανοίξετε
σηκώνομαι και φεύγω.
Απόψε εκινδύνεψα
μ' αυτή τη σοροκάδα
ως κι οι πέτρες βγήκανε
απόψε στη βοσκάδα.
Τέσσερις - πέντε είσαστε,
όλοι θα σας ζυμώσω,
να δω αν κάνω ένα καλό
πεσκέσι να των δώσω.
Κρίμα την θωριά σας
που είναι η φωνή σας
και ένα τραγούδι δεν μπορεί
να πει ο καθενείς σας.
Ραΐζει η καρδούλα μου
σαν το πουλί σπαράζει
που βλέπω άλλη μια Ρηνιώ
να με κρυφοκοιτάζει.
Κι εσύ κοπέλα μου μικρή
που τα 'χεις ταιριασμένα
και τα 'στειλες στον αδελφό
πες μας και 'μας κανένα.
Κρίμα τη φόρα που 'χατε
να 'ρθείτε στο Πετάλι,
να καμαρώνετε εσείς
να τραγουδούνε άλλοι.
Ειρήνη Εξυλζέ:
Είχα πολλά να σας ειπώ
μα με 'πιασε κακία
διότι με παράτησες
και θέλεις τη Σοφία.
Δ. Συνοδινός:
Ρηνιώ δε σε παράτησε,
μην τρέμει η καρδιά σου,
είναι μικρός ο φουκαράς,
φοβάται τον μπαμπά σου.
Γ. Φασόλης:
Μην απογοητεύεσαι,
μην πιάνει σε τρομάρα,
μα τη Σοφιά την έχομε
σίγουρα για κουμπάρα.
Δ. Συνοδινός:
Γιώργη και εσύ τραγούδησε,
το απαιτούμε όλοι,
να σούμε θα παντρέψουμε
απόψε το Φασόλη.
Γ. Φασόλης:
Εσείς να καμαρώνετε
να τραγουδούνε άλλοι
μα εσείς θέλετε και οι δυο
μέσα σ' ένα τσουβάλι.
Δ. Συνοδινός:
Νομίζω πως το πίστεψε
και στο ψιλό σε πιάνει,
μα το Ρηνιώ μου φαίνεται
θε να σε ξεκουτιάνει.
Γ. Ποδότας:
Μου δόθηκε η αφορμή,
πρέπει να τραγουδήσω,
το θέμα το χθεβραδινό
θε να υπενθυμίσω.
Γ. Φασόλης:
Κοιμόσουνα και ξύπνησες
και είπες τ' όνειρό σου,
να μην ξυπνήσεις ήτανε
το πιο καλύτερό σου.
Αφήνομε καλή νυχτιά
και να μας συγχωρείτε
και τα παιδάκια όλα σας
να δείτε όπως ποθείτε.