Δύο γυναίκες εύθυμες

του εικοστού αιώνος

και είναι όπως φαίνεται

λουλούδια το Αρτεμώνος.

Εκάμανε συνέδριο

με της νυκτός το άστρο

να πάνε λίγο εκδρομή

στο φημισμένο Κάστρο.

Ευρίσκονται εις την ακμήν

πολλών βαθμών πυρήνα

η μια είν' η φουρνάρισα

κι η άλλη η σωφερίνα.

Είχαν μεζέ ψητό αρνί

μαζί και μαρμελάδα

πήγαν ξυπνήσαν το "πουλί"

του κάναν μακινάδα.

Καθίσανε εις το κρασί

θα το ´χαν μελετήσει

και κάνανε τον Χριστιανό

τρελλό από το μεθύσιο.

Το βάλαν και κοιμήθηκε

σαν το μωρό στην κούνια

ίσως και να του βάλανε

και στο λαιμό κουδούνια.

Παρέα τί τις ήθελες

να πάθεις τέτοιο χάλι

που ξέρεις και τον διάβολο

βάλανε στο μπουκάλι.

Σ' αρέσουνε τα θέλγητρα

των γυναικών "Πουλί" μου

μα θα ´ρθει ώρα που θα πείς

τα φταίει η κεφαλή μου.

Είναι ντροπή σου Γιώργη μου

και μέχρι εκεί σου στέκα

να πέφτουνε τα σάγια σου

άμα θωρείς γυναίκα.

Τα μήλα θα σ' αρέσουνε

φαίνεται κακομοίρη

κι ενόσω ξέρεις η Μηλιά

έχει άλλο νοικοκύρη.

Ίσως και της φουρνάρισας

τα πρόσφορα στο στήθος

σε ρίχνουνε σε λήθαργο

και σε μεγάλο βύθος.

Κόκκινος είσαι κι εύρωστος

και με το σπορ παπούτσι

αλλά δεν έχεις φαίνεται

Γιώ μου μυαλό κουκούτσι.

Ίσως ήθελα να γνώριζα

εάν τα φέρνεις σκούρα

που θα ´χεις οπωσδήποτε

και κρεβατομουρμούρα.