Ο Μαγγανάκος χαιρετά

κι απ’ την αγάπη του πετά

μες στο σπίτι όταν μπαίνει

γιατί γράμματα μαθαίνει.

Η κεφαλή μου κουρταλεί

κι η μάνα μου με κουβαλεί

μια τσαντάρα με φορτώνει

κι αν γκρινιάζω με μαλώνει.

Ειν’ η δασκάλα αυστηρή

κι όλο το πρόγραμμα τηρεί

τα τετράδια μου ψάχει

και μαζί μου πάντα τα ‘χει.

Λέει πως βρίσκομαι αλλού

πως σκέπτομαι τη Φασολού

ότι μάλλον τεμπελιάζω

και στη θάλασσα μουλιάζω.

Της αποσπώ την προσοχή

ζω λέει σ’ άλλη εποχή

μα εγώ δε χαμπαριάζω

και στην τάξη δεν ταιριάζω.

Πρέπει ν’ αλλάξω τακτική

να μάθω τη γραμματική

και με τον καινούριο χρόνο

τα στραβά να τα ισιώνω.