Μία στιγμή θα πεταχτώ                      
να σας τα πω για το …οχτώ                
σας κερνώ μια παλαμίδα                     
μιας που ήρθα και σας είδα.                

Το λέω άλλη μια φορά                        
έχω μεράκι του ψαρά                          
μες στη βάρκα τέρμα γκάζι                 
κι η συρτή αναστενάζει.                       

Μες στης θαλάσσης το βυθό                
σαν μεγαλώσω θα βρεθώ                    
για να βρω μαργαριτάρια                    
και ροφούς, μεγάλα ψάρια.                 

Όσο τ’ ακούει η μαμά
να μ’ εμποδίσει πολεμά
αλλά έχω σύμμαχό μου
το μπαμπά και το νονό μου.

Με βγάζ’ η ρότα και γυρνώ
απ’ τις Καμάρες σαν περνώ
στη γιαγιά Φλουρί να πάω
και στον πάππου π’ αγαπάω.

Πόσο λατρεύω κι αγαπώ
την αδερφή μου θα σας πω
Κωσταντής και η γιαγιά μου
είναι μέσα στην καρδιά μου.

Αλλιώτικη προς τα καλά
όλ’ η ζωή σας να κυλά
το …οκτώ που τώρα θα ’ρχει
να σας διώξει όλα τ’ άγχη.