Πλούτος δεν είναι ο παράς
ούτε πηγή κάθε χαράς
ούτε μας προσθέτει χρόνια
για να ζήσομε αιώνια

Έχουν κουράγιο, λεβεντιά
και περηφάνια στην καρδιά,
χαίρονται τη φαμελιά τους,
θησαυρός είν΄ τα παιδιά τους

Τη φτώχεια τηνέ προσπερνούν,
χλιδάτοι τη ζωή περνούν,
έχει η πούγκα τωνε χρήμα,
όμως θα ΄ναι πάντα πρίμα;

Όσοι δεν έχουνε μοχθούν
τον επιούσιο προσπαθούν
και ιδρώνουν νύχτα μέρα,
πρέπει να τα βγάλουν πέρα

Όσοι τον έχουν τον φυσούν
με δυο σαούνια τον μασούν,
βίλες, κότερα, καζίνα
και ρολς ρόις λιμουζίνα

Στα αυτιά τους έχουν ακουστεί
τα λόγια του Ευαγγελιστή,
του Λεφτά και του Λαζάρου,
τι μαζί τους θενά πάρουν;