Μπορεί να μένω Αττική
μα στο μυαλό μου κατοικεί
το νησάκι μου, η Σίφνο,
πέφτω και δεν έχω ύπνο

Στον ύπνο μου τηνέ θωρώ
κι όταν ξυπνήσω όλο θαρρώ
θάλασσα πως θα με λούσει,
όμως είμαι στο Μαρούσι

Τα καλοκαίρια, ω! τι χαρά,
αλλάζω συμπεριφορά,
γίνομαι άλλο παιδάκι
στα αυλόγυρα Μπενάκη