Έδυσε, πάει το εφτά,
στης ιστορίας τα γραφτά,
ό,τι έγραψε θα μείνει
εις του καθενός τη μνήμη

Έχουνε χρέος ιερό
τούτο το δύσκολο καιρό
ψηλά να κρατούν τη δάδα
να δοξάσουν την Ελλάδα

Αντάξιοι και με καρδιά
ψηλά το ανάστημα παιδιά
κι όπου Γης να μην ντραπείτε,
είμαστε Έλληνες να πείτε

Κάθε ευτυχία και χαρά
μεστοί, μεσόκοποι, μωρά
και τα νιάτα που φοιτούνε
φως και γνώση να σκορπούνε

Τα υψηλά ιδανικά
όλοι τα παίρνουν δανεικά,
του πολιτισμού τα πλούτη
βγήκαν απ΄ τη χώρα τούτη

Τώρα ανατέλλει το οκτώ
κι ελπίζουμε να ΄ναι πλεκτό
κι υφασμένο με ειρήνη,
με αγάπη, με γαλήνη