Με το σιφναίικο σκοπό

μια ιστορία θενά πω

για τη Σίφνο και για μένα

δεν ξεχνώ ποτέ κανένα.

Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά

φεύγει η νέα η γενιά

τις γιορτές αλλού να ζήσει

εμπειρία να αποκτήσει.

Εφέτος φύγαν κι από δω

και άνθρωπο πού να τον δω,

στα μεγάφωνα φωνάζω

δεν μπορώ κι αναστενάζω.

Μόνο ο Νίκος του Μαργά

μας εθυμήθηκε αργά

ήρθε τις γιορτές να κάνει

μα του βάλαμε φουστάνι.

Γιατί δεν έδωσε πυγμή

ούτε εκείνη τη στιγμή

να φωνάζει να φουντώσει

πρόγραμμα αυτός να δώσει.

Κι έτσι οι γυναίκες λοιπονά

αφού τις παντοφλιές ξεχνά

του ΄παν πως για να ξανάρχει

να τιμά τον Ταξιάρχη.

Κουστουμαρίστηκε γαμπρός

και μπήκε στη γραμμή εμπρός

κι οι γυναίκες του μιλούσαν

μόνες τον καθοδηγούσαν.

Πήγε λοιπόν στις Λουκιανοί

μα η εκκλησία είν’ αδειανή

κι ένιωθε αποβλακωμένος,

μόνος, παραμελημένος.

Πώς τα κατάφερα ετσιδά;

καλύτερα στον Καναδά

να ΄μουνα θα προτιμούσα

τις γιορτές μου να περνούσα.

Δε φχαριστήθηκα εκκλησιά

και μ΄έπιασε μια βαρεσιά

μα τι θάρρος πια να πάρω

κάπως να τη σκαπουλάρω.

Συγνώμη είπα στον παπά

γιατί το ξέρω μ’ αγαπά

μήπως και τα καταφέρει

και στην Κόγχη να μας φέρει.

Που είναι όλοι οι γνωστοί

μια οικογένεια ζεστή

σαν καρύδια όλοι τζούφια

μας αποκαλούν κουτρούφια.

Και το Μιτό παρακαλεί

που το καμένο δε μιλεί

πως παντού παραγγελία

δίνουν Στέλα, Ευαγγελία.

Γι΄ αυτό στη νέα τη χρονιά

Σε κάθε γέρο, νιο και νια

Ο καθένας να φροντίζει

Μόνος του να αποφασίζει.

Για να περνά παντού καλά

μην του ζαλίζουν τα μυαλά

και με το Χριστό δεμένοι

να ‘ μαστε όλοι αγαπημένοι.

Γιατί τα ίδια είμαι κι εγώ

και τις γυναίκες κυνηγώ

μες στο σπίτι μόνο μ’ έχουν

και στον Πιατιαλό με τρέχουν.

Τουλάχιστον περνώ καλά

έχω δικό μου μαχαλά

και μπαλκόνι που ποζάρω

σαν πασάς και σουλατσάρω.

Με γλέντια μου λογιώ λογιώ

και όχι σαν τον αλογιό

εύχομαι το νέο έτος

να το βγάλουμε κι εφέτος.