Είμαι μικρή και στρουμπουλού
στο σπίτι μου με λεν κολού
που μασώ σαν την κατσίκα
όλα τα φαγιά και τσίκλα

Ακούστε ακόμα κατιτί
βαστώ κι απ΄ την Καμαρωτή
απ΄ τη Φλώρα τη γιαγιά μου
που την έχω στην καρδιά μου

Εφέτος πια δε με γελάς,
έγινα όμορφος μπελάς,
όλο τσαχπινιά και νάζι
και όλοι λεν του Κου πως μοιάζει

Το δυο χιλιάδες το οκτώ
για όλους μας να ΄ναι γραφτό
να περάσει με υγεία
ω, Θεέ και Παναγία