Στου Μέσα Κάστρου τα στενά
η Ελεούσα κυβερνά,
γη και θάλασσα αγκαλιάζει
και στο κύμα της πλαγιάζει.

Λικνίζεται μες στα νερά
και θεμελιώνεται γερά,
με βοριά ή με σορόκχο
συμμαζεύει και το φλόκχο.

Τώρα δε βλέπεις πια ψυχή,
ούτε ακούς μια προσευχή,
όλοι τους ξενιτευτήκαν
ή σιγά σιγά χαθήκαν.

Η Ακρόπολη απ’ το Βορρά
άγρυπνη είχε τη φρουρά,
πολεμώντας μετά θάρρους
τους απίστους και βαρβάρους.

Το ΄να σπουδαίο αρχοντικό,
Μπάου - Λειμβαίου γονικό,
των Καμπάνηδων κονάκι,
Καρατζά και Μαριδάκη.

Εύχομαι στα πληρώματα
μέχρι τα καταστρώματα,
άνετα ταξίδια να ΄χουν
και φουρτούνες μην τους λάχουν.

Εδώ με την ανατολή
πάντα φορεί χρυσή στολή
κι όταν βγαίνει το φεγγάρι
έχει τη δική της χάρη.

Σ’ αυτό τον τόπο πριν καιρό
τ’ αστέρια στήνανε χορό
και σημαίναν οι καμπάνες
σαν ειρηνοφόρες μάνες.

Ο παπα Γιάννης λειτουργός,
ποτέ δεν κάθεται αργός,
στον εσπερινό που κάνει
τους πιστούς μ’ απόχη πιάνει.

Δυο σπίτια τώρα παλαιά
ανακαινίζονται ξανά,
κάθε τοίχος και θεμέλιο,
των προγόνων δάκρυ, γέλιο.

Το δεύτερο Ρωμάνικο,
γερό σκαρί και μπάνικο,
του γνωστού καραβοκύρη
και σπουδαίου νοικοκύρη!

Κι εμείς δεν ελυγίσαμε
δικούς νεκρούς τιμήσαμε,
στ’ όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ
φλόγα στη σβησμένη δάδα.

Η φλόγα η ολυμπιακή
να λάμψει πρέπει και εκεί,
όλο το νησί να ξάφτει
μέχρι και αυτό το «Άστυ».

Αν θέλετε, παρακαλώ,
κάντε κι εσείς ένα καλό,
βοηθήστε να τελειώσει
έργο που πνοή θα δώσει.