Στιχουργός: Κατερίνα Ραφελέτου-Κοντού
Τα κάλαντα
Τον πόνο μου δεν νταγιαντώ
κάθε φορά που καλαντώ,
μας εβρίσκει ένα ένα
και τυχαίνουνε σε μένα.
Γάδαρο είχε ο παππούς
μου λέει, βρε Μαρώ, ακούς;
Θέλω να τονε πουλήσω
και καινούργιο ν' αποκτήσω.
Κι ηγόρασε ένα καλό
μα, ακούστε, σας παρακαλώ.
Για να κάτσει στο σουμάρι
σκάλα ήπρεπε να πάρει.
Να ξεφωνίτζει η λαλά,
να χέσω εγώ τέτοια μυαλά,
α να δω ήντα θα κάνεις
τώρα που εν τον εφτάνεις!
Μπροστά του είσαι μια σταγιά,
θένε κι ένα σωρό φαγιά
και οι δυο μέσα στη μάντρα,
ήντα να σου πω, βρε άντρα!
Ο παγιός πώς να πουληθεί;
Άμα η λύση δε βρεθεί
κι ο άλλος τρώει και πίνει
και θρεφτάρι έχει γίνει.
Εγώ καθόλου δε μιλώ,
τσ' ακούω μόνο και γελώ,
λέω μέσα στο μυαλό μου,
«Άε κάλαντα, Μαρώ μου!»
Καλή χρονιά θα σας επώ!
Μέχρι του χρόνου το Από
μπορεί να 'χει αψηλώσει
να μπορεί να τον εστρώσει.