Ευλογημένες οι γιορτές
που κάνουμε διακοπές,
είναι βάλσαμο στη βία,
με κουράζει η Αποστολία.

Ώσπου να πω τα ελληνικά
καπάκι και τα αγγλικά,
εγώ γράφω κι αυτοί σβήνουν
και εμένα μου τη δίνουν.

Αν δεν τα μάθω όλα νερό,
την έξοδο δεν τη θωρώ,
για παιχνίδι πού ο χρόνος,
με αγχώνει ο αστυνόμος.

Είχα το ζόρι από τους δυο,
τώρα βραχνάς και η Μαριώ,
ναι και σώνει να τσε μοιάσω,
μα θα την ε-ξεμαλλιάσω.

Μονάχα η καλή γιαγιά
λέει «καλά είναι, Φώτη, πια,
φεύγα να ξεβαλαλαντώσεις
κι απ’ την πρέσα να γλιτώσεις.»