Όπως κι αν μ’ ονομάσετε
θ’ ακούσω, αν φωνάξετε,
Συμεών ή Παναγιώτη,
στην Καμάρα μούρη πρώτη.

Θέλω να μοιάσω του μπαμπά
κι όπου κι αν πάει είμαι κοντά,
βλέπω, ακούω, ξεσηκώνω,
την οριά μου παντού χώνω.

Παίρνω του κόσμου τα μυαλά
κι ο πάπφους μου χασκογελά,
σαν του λένε: «Καμπουράκη,
σου ΄μοιασε το εγγονάκι.»