Στη Μήλο μετακόμισα
μα δεν την ελησμόνησα
και στο ξύπνο και στον ύπνο
θαρρώ πως πατώ στη Σίφνο.

Απ’ τα Πολλώνια τη θωρώ,
να τη ξεχάσω δεν μπορώ,
μου ΄χει κάψει το τζιέρι,
δεν μπορώ σε ξένα μέρη.

Νίκο είντα ‘χει το Αντό;
και μονομιάς εγώ απαντώ
«είντα ψάχνετε να βρείτε,
Σίφνο το παιδί στερείται.»