Στη διασταύρωση εκεί,
Εξάμπελα - Καταβατή,
στην πλατεία του Μακράκη
μένει ένα γλυκό παιδάκι.

Έχουμε έξοδα γι’ αυτό
πρέπει κι εγώ να βοηθώ,
η μαμά μου η καημένη
είναι πάλι γκαστρωμένη.

Η Κατερίνα Πιτσινού,
που όλοι χάνουνε το νου,
τις ευχές της θα χαρίσει,
το πουγκί της να γεμίσει.

Κι ο μπαμπάς μου χαρωπός,
σαν πετεινός καμαρωτός,
που την τέχνη του έχει βάλει
και τον Πιτσινό θα βγάλει.

Στου νέου χρόνου την αρχή
θα δώσω στη μαμά ευχή,
ο Θεός να βοηθήσει
μ’ ένα πόνο να γεννήσει.