Βγήκα κι εγώ για το καλό
κι ας μην ηξέρω να μιλώ,
ευχές και πολλά φιλάκια
απ’ τα δυο μου τα χειλάκια.

Γιατί, Κηφό μου, δεν μπορείς
εμέ να μην στεναχωρείς,
πρόσεχέ το και λιγάκι
το μικρό σου αδερφάκι.

Δεν το αφήνω πια κρυφό
πως με πειράζει το Κηφό,
με τραβά χωρίς να φταίω,
με νευριάζει κι όλο κλαίω

.
Που είμαι μια γλύκα, τρυφερό,
με το μαλλί το κατσαρό,
κι όλους τους αιχμαλωτίζω
με το γέλιο που σκορπίζω.

Έχω τρελάνει τη γιαγιά
που τη γεμίζω με φιλιά
και έχει πάντα φυλαγμένα
αγκαλιές, χάδια για μένα.