Να καλαντήσω δεν μπορώ,
είμαι μικρός, είμαι μωρό,
μου τα δώσανε γραμμένα
κι άλλοι θα τα πουν για μένα.

Τα έξοδά μου φοβερά,
νουτρίτσιες, πάνες, μπιμπερά
και σαλιάρες και κορμάκια,
είμαστ’ ακριβά μωράκια.

Θα ΄ρθει η δική μου η σειρά,
προς το παρόν βάλτε παρά,
στο λαιμό έχω πουγκάκι,
βάλτε κάνα ευρουδάκι.

Αυτά, λοιπόν, χρόνια πολλά,
ευτυχισμένα και καλά,
από το μικρό Χρηστάκι,
γένος όμως Προυνιδάκι.