Βγήκα και εγώ για το καλό

Και ακούστε με παρακαλώ

Κάπου έχω καταλήξει

και ενδιαφέρον δήξει

Με χρώματα ένα σωρό

Με έχει πιάσει το Μαρώ

Συνεχώς να ασχολούμαι

Και για νύχια να μιλούμε

Στην τέχνη την κομμωτική

Νομίζω είμαι ειδική

Στην αισθητική προσώπου

Του μοντέρνου του ανθρώπου

Ο Τρίχας είναι έξω φρενών

Και στη συζήτηση απών

Με φοβίζει με τις πήχες

Όταν του μιλώ για τρίχες

Γι’ αυτό δεν χάνει τον καιρό

Όχου δουλειά να σε χαρώ!

Λέει στη μάνα και φωνάζει

Και απ’ το θυμό του βράζει!

Δεν είν’ αυτά για το παιδί

Και ήντα προκοπή θα δει

Όταν κεφαλές λουσάρει

και τις μούρες σπατουλάρει

Μα αυτό μ’ αρέσει ευτυχώς

και θα το κάνω επιτυχώς

σύντομα θα το αποδείξω

κομμωτήριο θα ανοίξω

Θα ‘ρχονται θα ‘ναι ουρά

και πιο μεγάλη απ’ του Χαρά

δεν αλλάζω πλέον γνώμη

για της κεφαλής την κώμη

Θα ‘ρχονται όλες οι παλιές

να θένε ανταύγειες, πινελιές

και το Κω, τα γροιηδάκια

θα τα κάνει για χαδάκια.