Ειμαι μωράκι χαρωπό

Δεν έχω όνομα να πω

Το Βαγγέ κι’ η Αντωνία

Μ΄έφεραν στην κοινωνία.

Έχω αρχίσει τις ντροπές

Μπαμπά, μαμά μου λέτε πες

Μα σε λίγο θα μιλήσω

Κι’ όλους σας θα σας στολίσω.

Μάνα έχω, ακούσετε καλά!

Την Αντωνία του Κολλά

Τρέχει όλη την ημέρα

Όλα να τα βγάλει πέρα.

Και ο μπαμπάς μου το Βαγγέ

Του Αποστόλη του βιζέ

Από την αυγή ξυπνάει

Και μεσάνυχτα γυρνάει.

Μάνα – πατέρας στη δουγειά

Και μένω εγώ με τη γιαγιά

Πότε πότε της γκρινιάζω

Και τα κλάματα της βάζω.

Θα καταλάβατε λοιπό 

Γιατί με λέω χαρωπό 

Γιατί, ωχ αμαν αμάνι

Είμαι από καλό χαρμάνι!

Θα σας σε πώ κι’ ας μη μιλώ

ο νέος χρόνος με καλό

νά’ μπει μές τα σπιτικά μας

Δίνοντας και την υγειά μας!