Τη Σίφνο ν' αγαπώ μπορεί

μα έχει έθιμο βαρύ

που εμένα δε συμφέρει

κι αναστάτωση θα φέρει.

Που πρέπει πάντα ο αδελφός

και ο πατέρας πως και πως

τα κορίτσια να προικίσουν

και να αποκαταστήσουν.

Η πρώτη λέει το πατρικό,

έτσι είναι το κανονικό,

μα θαρρώ καλά δεν πάτε,

μη δοξάσετε αν φάτε.

Γιατί εγώ θέλω του Χοντρού

και δεν τα λέω κουτουρού.

Όχι αν τύχει να μου πείτε,

τον Ηλία αλλιώς θα δείτε.

Το έθιμο παραποιώ

και τους γαμπρούς ειδοποιώ

πως η πόρτα μας θα κλείσει

σ' Αρτεμώνα όποιος ζητήσει.

Νομίζω είναι και ντροπή

εάν τολμήσει να το πει.

Κούκλες είναι, τι να κάνω;

Θα μας δώσουν κι από πάνω.

Σας εύχομαι χρόνια πολλά.

Αλλού γι' αλλού έχω μυαλά.

Θα το δώσω, ας πάει στράφι.

Μη μας μείνουν και στο ράφι.