Θα 'χω πολλά να θυμηθώ

κάποτε να διηγηθώ

απ' τα παιδικά μου πόσα

κι απ' τα σχολικά μου τόσα.

Στη Σίφνο Πάσχα διαρκώς

κι όλοι οικογενειακώς

η μυτούλα μας χανόταν

στο μαστέλο που ψηνόταν.

Με τον παππού ως αργηγό

και τη γιαγιά υπαρχηγό

στου αρχοντικού τη σάλα

γλέντια ζούσαμε μεγάλα.

Τα καλοκαίρια ξενοιασιά

σε ξεκουράζουν τα νησιά

κι όταν είχε πανηγύρια

δεν αδειάζαν τα ποτήρια.

Σαν έρχονταν Πρωτοχρονιά

σε κάθε σπίτι και γωνιά

τα βιολιά παντού ηχούσαν

και τα κάλαντα αντηχούσαν.

Στιγμές για μένα ποθητές

τα 'λεγα στους συμμαθητές

και με παρακολουθούσαν

να τα ζούσανε ποθούσαν.

Δε σβήσουνε ποτέ αυτά

σαν των αρχαίων τα γραφτά

τα 'χω μέσα σε πουγκάκι

στης καρδιάς το σεντουκάκι.

Ας είναι το ….εικοσιδυό

τέτοια ωραία χίλια δυό

μ' απλωσιά να μας χαρίσει

της χαράς ν' ανοίξει η βρύση.