Να σας το πω καλαντιστά 

η Παναγιά κάτι ζητά, 

δώσετε με την καρδιά σας, 

κάτι απ' το υστέρημά σας. 

Στου Πεταλιού τ' απόμερα, 

μέσα στα ελαιόδεντρα, 

της Μυρτιδιωτίσσης χάρη 

και της Σίφνου το καμάρι. 

Είναι ο ναός ο θαυμαστός, 

όμορφος και βυζαντινός, 

που θαυματουργεί με χάρη, 

όποιον Την παρακαλάει. 

Και στο σκοτάδι το βαθύ, 

καντήλι ακτινοβολεί, 

απ' τα Κύθηρα φερμένη, 

«Χαίρε, Κεχαριτωμένη»!  

Χίλια εξακόσια τέσσερα, 

πίσω πολύ σας έφερα, 

τότε έφτιαξαν με κόπο, 

το Ναό σ' αυτόν τον τόπο. 

Στου χρόνου όμως τη φθορά 

κάπου κυλούνε τα νερά 

και εκόπηκαν τα τείχη 

οι παλιοί που είχαν χτίσει. 

Ο θόλος και το ιερό 

ρήγμα έχουν κάνει οδυνηρό 

κι άμα τα νερά δεν πιάσουν, 

θα γκρεμίσουν, θα χαλάσουν. 

Με όλων σας τη συνδρομή 

κάνομε την οικοδομή, 

τόπο έπιασε ο παράς σας, 

όλοι να 'χετε τη 'γεια σας. 

Να τελειώνει προσπαθώ 

βοήθεια μικρή ζητώ, 

να ευπρεπιστεί τελεία, 

ν' ασπριστεί η εκκλησία. 

Αν θέλεις σύμβαλε κι εσύ 

και πες πως άναψες κερί, 

δε ζητά περιουσία, 

μόνο μια μικρή θυσία. 

Για τη θυσία σου αυτή, 

διπλά, θα δεις, θα αμειφθείς, 

σ' ό,τι επιθυμεί η καρδιά σου, 

μα προπάντων στην καρδιά σου.