Ωραία μου, καλή βραδιά, 

όπου ευφραίνεις τα παιδιά, 

μοναχά εγώ λυπούμαι 

γιατί κατιτί στερούμαι. 

Κοιτάζω όλα τα μικρά, 

δεν έχουν βάσανα πικρά, 

τρέχουν με χαρά μεγάλη, 

στης μητρός των την αγκάλη. 

Κι αυτή ένα φίλημα γλυκύ, 

με τη στοργή τη μητρική, 

δίδει στα μικρά παιδιά της 

και τα σφίγγει στην καρδιά της. 

Κι εγώ λυπούμαι και πονώ,

αλλ' όμως δεν αδημονώ, 

ο Θεός όλα τα πράττει 

και τα ορφανά φυλάττει.