Μ' ενός Αγίου την ευχή 

με θάρρος και επιμονή, 

ήρθαμε να ευχηθούμε 

και βοήθεια ζητούμε. 

Δίπλα στης Σκάφης τις πηγές 

και του Άη Ντριά τις παρυφές, 

ένα αρχαίο μοναστήρι, 

απ' τα χρόνια έχει γείρει. 

Απ' τη μανία των καιρών 

μόνο ο ναός Ταξιαρχών 

στέκει εκεί μες στη μέση 

όλο τ' άλλο έχει πέσει. 

Δίπλα στην πόρτα αριστερά, 

κάπου το γράφει καθαρά, 

απ' το χίλια εφτακόσια, 

χρόνια  πέρασαν τρακόσια. 

Χρυσές εγνώρισε εποχές, 

εδώ με κρύα, με βροχές, 

μέναν ως το καλοκαίρι 

τ' Άη Νηγιά οι καλογέροι. 

Σ' αυτά τα μέρη σαν βρεθείς 

και μοναχός σου θα το δεις, 

εγκατάλειψη υπάρχει, 

για το Μέγα Ταξιάρχη. 

Και αυτό σας λέω είναι ντροπή, 

όποιο ρωτήσετε θα πει, 

προβολή για το νησί μας, 

είναι η παράδοσή μας. 

Υπάρχουν λίγοι Χριστιανοί, 

χωρίς βοήθεια από κανεί, 

που με κόπο και θυσία, 

συντηρούν την εκκλησία. 

Ζητούν βοήθεια κι αυτοί 

γιατί 'ναι, βλέπεις, λιγοστοί, 

τη ματιά τους έχουν στρέψει, 

στον Άη Νηγιά για να συντρέξει. 

Ξεκίνημα έγινε μικρό 

με κόπο και με δισταγμό, 

φτιάχτηκε ένα κελάκι 

ίσα για το καφεδάκι. 

Θα είχε τράπεζα παλιά 

κουζίνα όπως και κελιά, 

όλα να ξαναστηθουνε 

και να πάψουν να βουλούνε. 

Μα οι δουλειές είναι πολλές, 

θέλει θυσίες φοβερές, 

κι ο καθένας μας το ξέρει 

πως μπορεί να συνεισφέρει. 

Εμπόδια θα 'βρομε πολλά, 

στο πρόγραμμα είναι κι αυτά, 

μα αν το πείσμα μας επιάσει 

όλα θα τα ξεπεράσει! 

Κι ο Άγιος από ψηλά 

κάθε πιστό θα βοηθά, 

που προσφέρει ό,τι έχει 

και για το ναό του τρέχει.