Ανέβηκε από το Σταυρί 

κι ήρθε τη μάνα μου να βρει 

κι είμαι Νίκος Γιου του Νίκου 

κι όλοι στέκονται απίκου. 

Η μάνα μου η δυνατή 

στα όπα όπα με κρατεί, 

του Γιαννέλη η θυγατέρα 

και τη Φλώρα έχει μητέρα. 

Και μ' έκανε Χριστιανό 

ένα παιδί Σταυριανό 

από του Μπαρού τα πόστα 

ο Φραζέσκαρος ο Κώστας. 

Και του παππού του Διαρεμέ 

πέφτουν τα σάγια του για 'με 

γιατί πήρα τ' όνομά του 

κι όλα του τα φυσικά του. 

Κι ακίνητα και κινητά 

όλα για μένα τα κρατά 

και καμαριανά τσιφλίκια 

που 'ναι όλα τεφαρίκια. 

Κι η Καλλιόπη η γιαγιά 

του λέει «Βάστα μια σταλιά! 

Είναι δύσκολα τα χρόνια 

κι έχουμε κι άλλα εγγόνια!» 

«Αφού το ξέρεις, Καλλιό, 

εγώ ποτέ μου δε λυγώ, 

χρόνια ευτυχή να ζούμε 

και με όλα θα τα βρούμε.