Το λέγανε Άσπρο Βουνί 

κι ήταν γραφτό του γενεί 

και πιο άσπρο απ' το χιόνι 

με του νταμαριού τη σκόνη. 

Εκεί στην όμορφη πλαγιά, 

κατσίκια βόσκανε παλιά, 

ηρεμία και γαλήνη, 

στην περιοχή εκείνη. 

Τώρα φουρνέλα δυνατά 

και ο σπαστήρας να χτυπά, 

φορτηγά και μπετονιέρες 

πάνε κι έρχονται σα σφαίρες. 

Εθυσιάσθη το βουνό 

για το συμφέρον το κοινό 

προσφορά μεγάλη δίνει 

και τον τόπο μ' έργα ντύνει. 

Κι όλη η Σίφνος στη γραμμή 

ακμάζει η οικοδομή 

και φθηνά οικοδομούνε 

στον Κηρύκο το χρωστούνε. 

Και το Χριστό παρακαλώ 

για του παππού μου το καλό 

να τα βγάζει όλα πέρα  

που τραβιέται νύχτα -μέρα. 

Κι άμα θα βγάλω τα σχολειά 

και αναλάβω τη δουλειά, 

θα τα διοικώ με τάξη, 

δίχως τ' όνομα ν' αλλάξει!