Καλώς τον άγιο της δροσιάς,

τον άρχοντα της Εκκλησιίας,

τον βροντόφωνον Δεσπότη,

που μας φέρνει κάθε Πρώτη.

Κλείσε την άδικη χρονιά,

μες στων αιώνων τη γωνιά,

πνίξε της ψυχή και σώμα,

και τη μνήμη της ακόμα.

Δίψα και πείνα και σφαγή,

ερήμαξαν την μαύρη γη,

και αμέτρητη θυσία,

στου Χριστού την εκκλησία.

Χαμός και φρίκη πανταχού,

γδέρνουν τη ράχη του φτωχού,

άγρια θεριά με λύσσα, 

και σκοτάδια σαν την πίσσα…

Και φέρε χρόνια φεγγερά, 

φέρ’ την ειρήνη την Κερά,

να φανεί να προσγελάσει,

στην ταλαίπωρη την πλάση.

Φέρε το φως και τη χαρά,

μέσα στη γης τα ιερά,

και στης κόλασης τα πάθη,

πνίξε των θνητών τα πάθη.

Δόσε του ρόδου τη δροσιά,

στην ταραγμένη κορασιά,

δος της άνοιξης τα κάλλη,

την αγάπη της να ψάλλει.

Και στην Ελλάδα τη μικρή, 

που είναι η τύχη της πικρή,

μα ποτέ δεν θα πεθάνει,

δος, της νίκης το στεφάνι.