Εξηρανθήκαν τα βουνά,

οι κάμποι και τα πεδινά,

ποταμοί και τα πηγάδια,

γεγονότα όχι χάδια!

Να κουβαλούνε το νερό,

πότ’ από κει, πότ’ από δω,

οι γυναίκες οι καμένες,

σαν τρελές και σαστισμένες.

Ξεράθηκε ο Μαρίνος πια,

και τρέχουν στου Παστελά,

του Κουρή και η Τρουλλίδα,

ούτε δάκρυ ούτε ρανίδα…!

Κουντζούβαρης κι Αφεντικός,

είναι θεόξερος κι αυτός,

στέρνες και τα περιβόλια,

εγινήκαν ξεροβόλια.

Και οι καμένοι οι χωρικοί,

μικροί μεγάλοι, πανοικί,

ό,τι τους ζητείς θα δώσουν,

για τα ζώα τους να σώσουν.