Προφήτη Ηλία του Κοντού, 

που φαίνεσαι από παντού, 

ήσουν παραπονεμένος, 

χρόνια εγκατελειμμένος. 

Που στέκεις πάντα στην κορφή, 

μα βρέθηκαν οι Αδερφοί, 

Άγιε, να σ' ευπρεπίσουν 

και βοήθα τους να ζήσουν. 

Κατσίκια όλο τον καιρό 

γεννούσαν μες στο ιερό, 

φαντασθείτε αδικία, 

προπαντώς για την θρησκεία. 

Μέσα σ' αυτή την ερημιά, 

μια εκκλησία μονάχα μια 

και να έχει τέτοιο σπίτι, 

του Ηλία του Προφήτη. 

Όταν θα φεις απ' του Καδέ, 

την Παναγιά γύρνα και δε, 

που 'ναι στο Ανεμορδίλι, 

που ανάβει το καντήλι. 

Τώρα σε θυμηθήκαμε, 

αφού εξεραθήκαμε 

και θερμώς παρακαλούμε 

για να βρέξει να σωθούμε. 

Θα ξεραθούνε οι ελιές 

και οι καινούργιες κι οι παλιές, 

κάνε μας το έλεός σου 

να μας έχεις στο πλευρό σου. 

Στο Νέον Έτος με καλό, 

Άγιε μου, σε παρακαλώ, 

στείλε μας βροχές και χιόνια, 

όπως τα καλά τα χρόνια.