Στον οίκο σας τον σεβαστό

ήλθα με θάρρος και ζητώ 

διά μίαν εκκλησία, 

μια πολύ μικρή θυσία. 

Απ' το ωραίο μας νησί, 

η Παναγιά μας η χρυσή, 

μ' έστειλε σ' αυτή τη χώρα, 

που 'χει πλούσια τα δώρα. 

Ήλθα εις τους ομογενείς, 

που δεν θα μ' αρνηθεί κανείς, 

εκτελώ ιερό καθήκον, 

για την Παναγιάς τον οίκον. 

Από τον παλαιόν καιρόν 

η Παναγιά Τόσο Νερό, 

μια πτωχή μικρή εκκλησία, 

σε τερπνή τοποθεσία. 

Έρημη πάντα, σκοτεινή 

και ξεχασμένη απ' τη Μονή, 

έτοιμ' ήταν να βουλήσει  

και ερείπια  ν' αφήσει. 

Χωρίς να χειροτονηθώ, 

χωρίς κανένα βοηθό, 

μόνο εγώ κι η Καλλιόπη, 

δοκιμάσαμε τις κόποι. 

Άρχισα αμέσως τη δουλειά 

και βόλεψα όλα τα κελλιά, 

τσ' έκτισα τραπεζαρία 

και πολλά στην εκκλησία. 

Κι ο δρόμος θα διορθωθεί 

όταν το χρήμα μαζευτεί, 

που βροχές και τρικυμίες, 

επροξένησαν ζημίες. 

Όταν θα έλθετε εκεί, 

θα μείνετε εκστατικοί, 

και θα δείτε ένα θαύμα 

προ καιρού που ήταν δράμα. 

Την επισκέπτονται πολλοί 

κι όλοι ζητούνε τον Μπουλή 

για να δουν τα έργατά του 

και να φαν την κακαβιά του. 

Μια που 'ρθατε στην Παναγιά 

πρέπει να φάτε κακαβιά 

που την κάνει η Καλλιόπη 

και δεν λογαριάζει κόποι. 

Ετελειώσαν τα γιαπιά, 

μικρές ελλείψεις έχει πια, 

ήλθα δω για να ψωνίσω, 

τα κελλιά της να στολίσω. 

Να 'ναι η ευχή της Παναγιάς 

σε όλη σας τη φαμελιά 

και να 'ρθείτε να με βρείτε 

τι εποίησα να δείτε. 

Σας εύχομαι χρόνοι πολλοί 

η Παναγία του Μπουλή 

να σας φέρνει ευτυχία 

και απόλυτη υγεία.