Ω! Παναγιά μου το Βουνό, 

ποτέ μου δεν το λησμονώ, 

τ' όνομά σου, Παναγιά μου, 

βαλσαμώνει την καρδιά μου! 

Πώς ν' αρχινήσω; Τι να πω;  

Όλα τα λεξικά κτυπώ, 

να βρω λέξεις να ταιριάσω 

για να σε εγκωμιάσω. 

Είσαι για όλους μας χαρά, 

παρηγοριά στη συμφορά, 

ο,τι δήποτε κι αν πράξω, 

Παναγιά μου, θα φωνάξω. 

Στον εμπακέβγα σου αν μπω, 

αισθάνομαι πως ακουμπώ, 

κάτι τι με συναρπάζει 

και στα ύψη μ' ανεβάζει. 

Πού διάλεξες την τοποσιά, 

να μας εκτίσεις εκκλησιά, 

είν' αληθινή μαγεία, 

ω χρυσή μου Παναγία. 

Είσαι στολίδι του νησιού, 

το ίνδαλμα κάθε Σιφνιού, 

με λαχτάρα όλοι ποθούμε, 

για να σε επισκεφθούμε. 

Απάντηση της Παναγιάς 

Πλην κάθε μου νοικοκυριό 

εσύλησε το ρεμπελιό, 

η φρικτή ανεμοζάλη, 

μ' έκανε ζητιάνο πάλι. 

Κατηραμένοι Ιταλοί, 

μπήκανε μέσα στο κελί 

και μου κλέψαν αυτά πούχα, 

ως κι αυτά τα λίγα ρούχα. 

Και έμεινα και γω γυμνή, 

ευλογημένοι Χριστιανοί, 

πούχα τα νοικοκυριά μου, 

από τα καλά παιδιά μου. 

Τέσσερα χρόνια στη σκλαβιά, 

χωρίς ψωμί, χωρίς δουλειά, 

τι να πρωτοθυμηθούμε, 

το φαΐ ή να ντυθουμε; 

Γι' αυτό, αγαπητά παιδιά, 

εμπρός όλοι με μια καρδιά, 

πρέπει ν' ανασκουμπωθούμε, 

για να αναγεννηθούμε. 

Βαδίσατε προσεκτικά, 

Φιλήσυχα και τακτικά, 

να 'χετε τας ευλογίας, 

της καλής σας Παναγίας.