Στοῦ νέου χρόνου τὴν αὐγὴ

στο πόστο κι' οἱ Πεταλιανοὶ

εὐχὲς πλούσιες σκορπίζουν

κι' ἕνα χρέος σᾶς θυμίζουν...

Ἐκεῖ στὴν ἄκρη τοῦ χωριοῦ

στολίδι στέκει τοῦ νησιοῦ

ἐκκλησιά Σοφοῦ ῾Αγίου

καὶ σκιὰ κρυφοῦ Σχολείου.

Τοῦ Χρυσοστόμου ἡ Φυτειὰ

ποὺ δίδαξε σὲ μιὰ γενηὰ

πὼς τῆς λευτεριᾶς τ᾿ ἀστέρι

τὸ ξημέρωμα θὰ φέρη....

Ἔχει σχεδόν καταστραφεῖ

δὲν ἔχει πιὰ οὔτε κελλὶ

τὸ σπουδαῖο Μοναστήρι

τώρα μοιάζει κοιμητήρι.

Ποῦ εἶν᾿ τὰ τείχη τὰ ψηλὰ

ἡ θρυλική του Πασχαλιὰ

ὅλα εἶναι γκρεμισμένα

καὶ βαθειὰ ξεριζωμένα.

Ένα π᾿ ἀπόμεινε κελλὶ

καὶ ποὺ τὸ τεῖχος συγκρατεῖ

ἕτοιμο εἶναι νὰ πέση

τὴ σφραγῖδα νὰ τοῦ θέση.

Κι' ἡ Ἱστορία σκυθρωπὴ

μέσ' τὰ συντρίμια κατοικεῖ

ὁ ἀγέρας τὴν λικνίζει

καὶ τὸ κρύο τὴν θερίζει.

Γι' αὐτὸ καὶ μιὰ Ἐπιτροπὴ

παίρνει φροντίδα σοβαρὴ

μὲ τῆς «Παναγιᾶς» τὴ Χάρη

νὰ ἐπωμισθῆ τὰ βάρη.

Ν' ἀνακαινίση με στοργή

ἐκεῖνο τὸ στερνὸ κελλὶ

σύμβολο καὶ σὰν μνημεῖο

παληᾶς δόξας Μαυσωλείο.

Κι ὅταν τοῦ χρόνου τὰ φτερὰ

φέρνουνε λύπη ἢ χαρὰ

τοῦ «Χρυσόστομου, ἡ γαλήνη

γειὰ καὶ πλούτη νὰ σᾶς δίνη.