Στιχουργός: Μαργαρίτα Α. Ατσόνιου
Για τις ζημιές από τον κεραυνό, το Δεκέμβριο του 1988.
Τα κάλαντα
Είμαι απάνω στην κορφή,
αγαπητοί μου Χριστιανοί,
μ' έχετε βοήθειά σας,
πάντα βρίσκομαι κοντά σας.
Όποιος θ' ανέβει μέχρι εκεί
με ευλάβεια θα του το πει:
«Να σε ανάψω, Άγιέ μου,
το κεράκι, Συμεέ μου».
Απαντά απ' όλες τις μεριές
στη θάλασσα και στις στεριές
και όλα τα τραβά κοντά του
να μη βλάψει τα χωριά του.
Έπεσε ένας κεραυνός
εις τον ωραίο το ναό
και καταστροφή μεγάλη
μάθαμε ότι έχει κάμει.
Ερήμαξε την εκκλησιά
και γύρω γύρω τα κελιά,
πόρτες και τα παραθύρια,
γίνανε όλα τους ρανίδια.
Εχάλασε το φωτισμό
και τον ωραίο του ναό
και οι στέρνες τρυπημένες
είναι τώρα αδειασμένες.
Κάθε διαβάτης που περνά
μπαίνει και τον επροσκυνά,
πάντοτε τον εφυλάει
οπουδήποτε κι αν πάει.
Φυλάει και τα ζωντανά,
όπου γεμάτα τα βουνά,
τα 'χει πάντοτε κοντά του,
γιατί τα 'χει συντροφιά του.
Επήγανε προσωπικό
και κάνανε καθαρισμό,
μα ηπομείνανε και άλλες,
οι ζημιές οι πιο μεγάλες.
Δε βγήκαμε στην πόρτα σας
και ό,τι θέτε δώστε μας
κι αν στη χάρη του ερθείτε,
όλοι σας θε να τα δείτε.
Ν' ανέβετε για μια ματιά,
θα λυπηθείτε ειλικρινά
αν θα δείτε τη ζημιά του,
θα χαλάσει η καρδιά του.
Γι' αυτό ζητάμε, Χριστιανοί,
ό,τι προσφέρει καθενείς
εις τη χάρη του να πάει
πάντα θα τον εφυλάει.
Ω, Άγιέ μου Συμεέ,
της Σίφνου μας θαυματουργέ,
στείλε τη βοήθειά σου,
σ' όσους τάζουν τ' όνομά σου.