Στιχουργός: Ζαννής Ονούφριος
Τα κάλαντα
Με τη χαρά μας, βρε παιδιά,
πάντα ετούτη τη βραδιά,
μα δεν πήραμε χαμπάρι,
πως βαραίνει το σαμάρι.
Ο χρόνος φέρνει τη χαρά,
την παντρειά και τα μωρά
και ο χρόνος φθείρει πάλι,
τις δυνάμεις και τα κάλη.
Ο χρόνος φθείρει τη ζωή
και ισχυρόν…..
κάθε χρόνος κάτι κτίζει
και ο άλλος το γκρεμίζει.
Αυτός τον κόσμο αυθορί
ζωή προσθέτει κι αφαιρεί,
στον ψευτόκοσμο εν γένει
και πλουταίνει και φτωχαίνει.
Αυτό το σαρανταεννιά
πρωτοφανίσιμη χρονιά,
που ηδώρισε η πατρίδα
ψήφο εις την Ελληνίδα.
Σε σχήματα εκλογικά
θα τρέχουνε τα θηλυκά
και θ' αφήνουν τα μωρά τους,
μες στην κούνια μοναχά τους.
Μα ίσως και να ψηφιστεί
κι η γέννα να αποκλειστεί,
να μην έχει ποτέ γρίνα,
όταν γίνει προεδρίνα.
Στας εκλογάς να δεις κακό,
όλοι υπέρ των γυναικών,
θα πηγαίνουν σπίτι σπίτι
με ερωτικό μαντήλι.