Ποιος άγιος σαν τον Συμεών 

αγκάλιασε έναν θεόν, 

ποιος στο έλεός του τρέχει 

και βοήθεια δεν έχει; 

Βλέπεις μανάδες με μωρά, 

μόλις τους έρθει συμφορά, 

να γονυπετούν εμπρός του, 

να ζητούν το έλεός του. 

Κι άλλες με ξέμπλεκα μαλλιά, 

ξυπόλητες μες στα κλαδιά 

και με το παιδί στον ώμο, 

στ' Άγιου Συμεών το δρόμο. 

Κι αυτός ακένωτος πηγή, 

κάνει καλά κάθε πληγή, 

βοηθά και προστατεύει, 

κείνον που τον ικετεύει. 

Δίδει χωρίς να μας ζητά, 

τα πλούτη του τα περισσά, 

χαίρεται για τη χαρά μας 

και πονεί στη συμφορά μας. 

Κι εμείς σαν φόρο ταπεινό, 

για τον ναό του τον κλεινό, 

μια συνεισφορά ζητούμε,  

να τον περιποιηθούμε. 

Να βρίσκει άφθονο νερό 

και σαν κρυστάλλι δροσερό, 

για του μαγειριού τα σκεύη,  

όποιος κει ψηλά ανέβει. 

Ν' απολαμβάνει τη δροσιά,  

με άνεση και ξαπλωσιά 

και να φεύγει με πνευμόνια 

νέα κατά δέκα χρόνια.