Στο κλίμα αυτό το γιορτινό
ειν’ το χωριό μου φωτεινό
παίρνω τη νονά και βγαίνω
για τα κάλαντα πηγαίνω.

Όπου μας βγάλει η βραδιά
με κέφι και καλή καρδιά
το μπαμπά μου δεν τον νοιάζει
μιας κι η κόρη του του μοιάζει.

Μη με θωρείτε μια σταλιά
μα στόμα έχω και μιλιά
πάει η γλώσσα μου και τρέχει
θα τα πει αυτά που έχει.

Όπως η σβούρα που γυρνά
δε σταματάω πουθενά
κι έχω μέσα στη λαχτάρα
τη μαμά μου τη Βαρβάρα.

Του χρόνου να ’μαστε καλά
κι εσείς να βρείτε τα πολλά
τίποτα να μη σας λείψει
μόνο ο πόνος και η θλίψη.