Έτος θα είναι τελικό
θ’ αφήσει το Δημοτικό
και θ’ αλλάξει πια κονάκι
ο Αντώνης του Μπενάκη.

Που θέλεις και δε θα με βρεις
να φανταστείς όπου μπορείς
για να εξυπηρετήσω
στη “δουλειά” να συνηθίσω.

Με ήθος και με αντρισμό
παντού εισπράττω θαυμασμό
οι πελάτες ‘υχαριστιούνται
τι ειν’ αυτός αναρωτιούνται.

Στην κρίση δε θα κλονιστώ
ξέρω να την εχειριστώ
έχω βάσεις να κρατήσω
βλέποντας να προχωρήσω.

Κι αν μας εκόβουν τα φτερά
τα χέρια μου να ’ναι γερά
το μπαμπά συνοδοιπόρο
δε θα φοβηθούμε φόρο.

… δώδεκα νέα μας χρονιά
απ’ τις καρδιές την παγωνιά
διώξε κι άναψε ελπίδες
σώσε απ’ τις καταιγίδες.