Πέρασ' ο χρόνος σαν πουλί 

και βγήκαμε δειλοί δειλοί 

με την κρίση τη μεγάλη 

να ζητήσουμε και πάλι

την ετησία συνδρομή, 

που 'ναι για όλους μας τιμή, 

η μικρή αυτή θυσία 

για μια τέτοια εκκλησία.

Μας παρακολουθεί κι αυτός 

ο μέγας λύχνος του φωτός, 

με τη μηλωτή στον ώμο 

για να μας ανοίγει δρόμο.

Η κορυφή των Προφητών 

κι η σωτηρία των θνητών, 

που αψήφησε κεφάλι, 

στην αλήθεια τη μεγάλη.